T.C.
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
E. 1993/11590
K. 1994/547
T. 25.1.1994
818/m.43,49
DAVA : Taraflar arasındaki, iş kazasından doğan maddi ve manevi zararın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatınca istenilmesi ve davalı avukatınca da duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 25.1.1994 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat K.A. geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalı idarede şoför olup, kullandığı aracın 3. kişiye ait bir başka araçla çarpışması sonucu meslekte kazanma gücünü kısmen kaybettiğini ileri sürerek bu davayı açmıştır. Olayla ilgili olarak açılan ceza davasında ve mahkemece bu davada alınan bilirkişi raporlarında, olayın 3.kişinin yüzde yüz kusurlu davranışı sonucu meydana geldiği saptanmıştır. Kusursuz sorumluluk hallerinde de illiyet bağı sorumluluğun kurucu koşuludur. Dairemizin ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu`nun yerleşmiş içtihatlarına göre, 3.kişinin ağır kusuru illiyet bağını keser. Bilimsel görüşler de bu doğrultudadır. Somut olayda da, 3.kişinin % 100 kusuru ile illiyet bağı kesilmiş bulunduğundan, davalı işverenin sorumlu tutulması hukuken mümkün değildir. Bu nedenle, davanın reddine karar verilmelidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, 25.1.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.